ကဝေတွေကတဲ့ည..
မှန်တွေထဲမှာ ငါ့ကိုယ်ငါ ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး။
ကာရံတွေပျောက်ခဲ့ရ..
သံစဉ်တွေဟာရှတတနဲ့၊
လေအစုန်မှာ ... စုန်ဆန်ရင်း ဌက်တစ်ကောင်ဟာ..
အတောင်ပံတွေပျောက်ဆုံးနေလေရဲ့..။
အော်.... ညတဲ့ ...
အရာရာဟာ ....
ကိုယ့်ကိုယ် ကိုယ်ပျောက်ဆုံးခံရင်း...၊
လမင်းလေးရေ ....
မင်းနားခိုဖို့ ကောင်းကင်တစ်ခု
ဖန်ဆင်းပေးနေ လေရဲ့။ ။
နေ
၉၊ ၉၊ ၂၀၁၉
No comments:
Post a Comment