တစ္ခါက

တစ္ခ်ိဳ ႔ ညေတြက ေမွာင္လြန္းတယ္
ေယာင္ယမ္း တိတ္ဆိတ္ မလင္းတတ္ သလိုပဲ ၊
မကာခ် ႏိုင္တဲ့ တံခါးရြက္ၾကားမွာ
ေလ၀င္ခ်က္ေတြ ရွိေနခဲ့ရဲ ႔

ဇာတ္သိမ္းခန္းက ကြာဟလြန္းတယ္
ငါ့လက္ေတြက တစ္စံုတစ္ရာကို ေရးဆြဲေနတုန္း ၊
မုိးစက္ေတြသာ ျပာက်သြားတယ္
ငါ့ေျခလွမ္းေတြက ဇြဲေကာင္းေနတုန္း

ႀကိတ္မွိတ္ပိတ္ပစ္
ငါကုိယ္တုိင္ပဲ သိမ္းခဲ့တဲ့ ဇာတ္က
ငါ့အိမ္မက္ေတြ ကို ေျခာက္လွန္႔
တစ္ခါတစ္ခါ မီးတစ္ပြင့္လုိ
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေတာက္ျပေနတုန္း ၊

ေျခာက္ေသြ ႔ ေနတဲ့ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေတြ ရွိမယ္
မခမ္းေျခာက္ႏိုင္တဲ့ မုိးေရစက္ေတြရွိတယ္
ထံုးစံအတိုင္း တစ္ခါတစ္ခါမွ လင္းတဲ့
မီးမလာတဲ့ ညေတြႀကီးရယ္ ၊

ငါျဖဲပစ္ခဲ့တဲ့ အတိတ္စာမ်က္ႏွာေတြ
အခုိးအေငြ႔ အျဖစ္ေပ်ာက္ကြယ္
ဒါေတာင္ စာအုပ္ထဲက အနားစေတြက
အရာရာကိုျပန္ကာလွန္ကာ
 ေျပာျပေနတုန္း.....။ ။

အင်းယားသို့

တစ်ယောက်ထဲလည်း

ထပ်တစ်လဲလဲ လေပြည်တွေအနား

အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ငါနားခဲ့တဲ့ အင်းယား ။ ။

သူငယ်ချင်းတွေနဲ့

ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်

ခုံ ရရင် ဂီတာခေါက် ငါတို့

သံစဉ်တွေ  လွင့်ပျံခဲ့တဲ့အင်းယား ။ ။

ဘယ်တော့မှ ရှာမရတော့မဲ့

ကောင်မလေးတစ် ယောက်ရဲ့

ချိုမြိန်ခဲ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းပါး

မင်းလောက်မလှပါဘူး အင်းယား ။  ။

မိုးစက်တွေ ကြွေခဲ့တယ်

နွေညနေ လေပြည်တွေ ဝေ့ခဲ့တယ်

ဆောင်းနှင်းတွေကြား ဝိုးတစ်ဝါး

ငါ့ခြေလှမ်းတွေ မင်းဘေးနား

မပြတ်ခဲ့ပါဘူး အင်းယား ။  ။

ငါတို့ အနမ်းတွေဝေခဲ့တယ်

ငါတို့ နှုတ်ခမ်းတွေ…

ငါတို့ အချမ်းပြေ ထွေးပွေ့မှုတွေ

မင်း ပြုံးပြုံးကြီး ခိုးကြည့်ခဲ့တာ ငါသိပါတယ်

အင်းယား ။ ။

ငါတို့ ခဲတွေနဲ့ ပလုံ ခနဲ

မင်းဆီကို ပစ်ခဲ့ကြတယ်

မင်းကတော့ အပြုံးမပျက်ပါဘူး အင်းယား ။ ။

မင်းနံဘေးက မြက်ခင်းမှာ

လဲလျှောင်းရင်း ကြယ်တွေကို

ကောင်းကောင်း ငေးခဲ့တဲ့ မေ့မရတဲ့ညတွေ

ရှိခဲ့ တယ် အင်းယား ။ ။

အခုတော့ မင်းကိုထားလို့

ငါ့တို့ အားလုံး တစ်နေရာစီခြား

မင်းကော ငါ့ကို လွမ်းနေမှာ လား အင်းယား ။ ။

ငါတို့ထဲက တစ်ယောက်ယောက်

မင်းဆီကို ရောက်ခဲ့ရင်

ငါ့ကိုပြန်ပြောနိုင်အောင်

မင်းလဲ ခုံတွေမှာ လက်ဆော့ကာ

ငါ့ကို သတိရကြောင်း ရေးပေးပါလား အင်းယား ရာ ။ ။

နေ

(လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀ နှစ်သောအချိန်ကာလ၊ ပြည်ပမှာရေးခဲ့တဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်)

အခုတော့ အင်းယားမှာခုံတွေမရှိတော့ပါဘူး။ 

အပင္အုိရဲ႔ ေႏြညဳိညိဳျပဇာတ္

နံရံေပၚက အလွေတြေပ်ာက္ကြယ္
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ ႔ ေဟာင္သံေတာင္
ေလွာင္ရီသံလား ရက္စက္တယ္ ၊

ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ အျပံဳးေတြကြာက်
အၿငိဳးမုန္တုိင္းေတြ လာ သမွ်
ေကာင္းကင္ႀကီးကငိုခ်
တိမ္ေတြၿပိဳက်
ငါ့မွာ ငိုျပစရာမ်က္ရည္ေတာင္ မရွိခဲ့ဘူး ၊

လုိက္ေကာက္ဖို႔မေလာက္ေတာ့ဘူး ၊
သိရဲ ႔နဲ႔ရူးခဲ့တဲ့
ညဆိုတာေတြ ကိုလဲ အဆံုးမသတ္တတ္ေတာ့ ၊

ရက္စက္တတ္တဲ့ မိုးစက္က
ခိုးထြက္တဲ့ ငါ့မ်က္ရည္ေတြကို
နင္းေခ် ၊

အဆံုးသတ္မလွတဲ့
ဒ႑ာရီ အတြက္
လူတကာရဲ ႔ ဟာသဆန္ဆန္
ျပဇာတ္ေတြ ၊
ငါ့ကုိယ္ငါပဲျပန္နင္းေခ်
ငါ့အတြက္ေတာ့ ရာသီတုိင္းက
ေႏြေတြႀကီးပဲ ၊

က်ိဳ ႔တို႔ က်ဲတဲ ေၾကြစရာ
တစ္ျခမ္းမွမရွိပဲ
ငါ့အကိုင္းေတြ ငါခ်ိဳးခ်
ၿမိဳ ႔ ျပရဲ ႔ ညေတြက
ေျခာက္ခ်ားမွဳနဲ႔ ေလွာင္ရီေနၾကတယ္ ။  ။




                                                          ေန

ေလွတစ္စင္းရဲ႔ မီးထြန္းခ်ိန္

ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြ ကိုခြာခ်
ငါ့ညေတြမွာ လိုက္ကာမရွိခဲ့ဘူး ၊
ၾကယ္တစ္ပြင့္ရဲ ႔ စကားေတြကို ဘာသာမျပန္တတ္ခဲ့ေတာ့
ေကာင္းကင္ဆိုတာ ငါ့အတြက္
ေ၀းေနတုန္းပဲ ၊

ပင္လယ္စပ္နားေရာက္တာေတာင္
ေခ်ာင္းကို မခြဲႏိုင္ေသးတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္လို
ငါ့အသိဥာဏ္ေတြကိုက တံုးလြန္းတယ္ ၊

သဲမွဳန္ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့
ငါ့အတၱေတြကို ေျခအစံုနဲ႔ နင္းေခ်
အေ၀းဆံုးကို ထြက္သြားၾက ၊

ပထမဆံုးဆိုတဲ့ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ကို ငါ မီးညွိခ်ိန္
ေလာင္ကြ်မ္းသြားတာက
တစ္ဘ၀လံုးပဲ . . . ။    ။

                                                               ေန

ရွိေနမယ္

ငါ့အေတြးေတြ ကို ဆြဲဆန္႔
မသပ္ရပ္ တဲ့သေဘာမ်ိဳး  ၊
ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ႔ ေက်ာရုိးထက္
ငါ့အလြမ္းရဲ႔ အေငြ ႔အသက္ေတြက ရွည္လွ်ားတယ္၊

မ်က္လံုးေတြကို လုိက္ကာခ် လိုက္တိုင္း
ေပၚေပၚလာတဲ့ နင့္အျပံဳးေတြ
ငါ့အျမင္ေတြ အေငြ ႔ ပ်ံသြားေအာင္
ေဆးေၾကာပစ္ေတာင္ က်န္ေနေသးမယ္ ၊

၀င္သက္နဲ႔ ထြက္သက္ၾကား
ဗ်ာမ်ား ေနတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားက
အသိဥာဏ္ေတြ အဆက္ျဖတ္
ငါ့ေသြးေတြထဲက
နင့္ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ မပစ္ႏုိင္ေတာ့ ၊

အတိတ္ဆိုတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြကိုပိတ္ ၊
ငါမပါတဲ့ နင့္ရဲ ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ဆိုတဲ့ ျပဇာတ္ တစ္ခုကို
ငါၾကိတ္မွိတ္ ထိုင္ၾကည့္လို႔ ၊
ငါ့ႏွလံုးသား တစ္ခုလံုး
အလြမ္းဆိုတဲ့ ျခေတြစားသြားတဲ့ အထိ
ငါရွိေနမယ္.............။

                                                       ေန

လတစ္စင္း သို႔

အျပံဳးေတြျပန္ေကာက္ဖို႔

ငါ့လက္ေတြ စြံ ႔အ လို႔

အေနာက္ကို ျပန္သြားဖို႔

 ငါ့ေျခေထာက္ေတြက ခ်ိန္းတပ္ခတ္ထားသလို

မုိးဘယ္ေလာက္ ရြာရြာ ဒီလမ္းေတြက

ေျခာက္ကပ္ လာတယ္

မင္းရွိတဲ့ ဟုိတစ္ေနရာ

တစ္ခါက အခ်ိန္ေတြေ၀ျဖာ

စိမ္းလန္းဖူး တာေတြေျပာက္ရွ

ငါ့ မ်က္လံုးေတြ ထဲမွာ

အရာရာ ညေတြၾကီးပဲ

အိမ္မက္ေတြထဲ

အတိတ္ေတြနဲ႔ လိုက္တမ္းေျပးတိုင္း

ေန႔ဘက္ေတြေတာင္ ယမ္းေယာင္တမ္းတ

ငါ့ ညေတြ က အျမဲလိုလိုေမွာင္ေနခဲ့တာ

လဆိုတာ မရွိေတာ့ အေမွာင္အတိေပါ့

ငါ လိုက္ရွာ

မိုးေျမအဆံုး ကမၻာတံုးတဲ့အထိ

ငါ့ဟစ္ေၾကြးမွဳက

ေတာင္းပန္သံ

ေၾကာက္ကန္ကန္ျပီး

ျပန္ထြက္လာတယ္

"ဒီမွာေလာက မင္းဖြတ္ထားခဲ့တဲ့

ငါ ့လေလး ျပန္ေပးကြာ " တဲ့။  ။

ေမာ္ဒန္မ်ား အေၾကာင္း

ေလးလံုးေတာင္ မစပ္တတ္ပဲ
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ ၊
ဘ၀ဆိုတာကို အသစ္သစ္ပဲတပ္ခဲ့ေတာ့
မ်က္ႏွာဆိုတာေတာင္မရွိေတာ့ဘူး  ။


ဘာမွန္းမသိတဲ့ တစ္ညမွာ
မီးခိုးေတြ စာရြက္ထဲထည့္မိလို႔
ငါျဖစ္ခဲ့တာက ကဗ်ာဆရာ ၊
ဘ၀တူအရင္းအခ်ာေတြကို ေခၚလာ၊
ေလွခါးထစ္ေတြကို ရုိက္ခ်ိဳး
မနက္ဆိုတဲ့ ထမင္းအိုးဖို႔  ..။


ဆက္လုပ္ကြာတဲ့
ေဒါင္လိုက္အလွ်ားလိုက္
ေခ်ာက္ကမ္းပါးကို ႏွဳိက္လိုက္ေတာ့
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္က အျမီွးတုတ္လို႔
ျပီးသြားတယ္ ။


သူကေတာ့ အစ္ကုိၾကီး
ၾကက္ေတာင္စီးကို ျပင္စီး ၊
ဟုိလွဳပ္ဒီလွဳပ္
အမယ္ လက္ေတာင္မဟုတ္
လူပါလွဳပ္လို႔ ၊
သြားတုိက္ေဆးေတာင္ မွင္ေရာျပီးသုတ္
ေဆးမေလာက္လို႔တဲ့ေလ  ။


အႏွီး ေမ်ာက္စုတ္က
ျပီး အေျခာက္ရုပ္နဲ႔
လက္ေကာက္ ကတ္သုတ္
ေဆးအေျခာက္မွဳတ္ေတာ့
အနီ အျပာ အ၀ါ ၊
ေဆးေတြအထပ္ထပ္
ေဘးကို ကပ္ရပ္
နာမည္ေတာင္ တပ္လိုက္ေသးတယ္
ဘာတဲ့ ပန္းခ်ီ လူကေ၀ရီ ၊


ဟုတ္ပါတယ္ တကယ္ေတာ့
ေမာ္ဒန္ဆိုတာ
ေဒၚလာမဆန္တဲ့
လူတန္းစားတစ္ရပ္ရဲ႔
စီးထြက္တဲ့
အသက္ရွဳခ်က္ေတြ.... ။   ။




                                                        ေန
                                                         21.Aug.2010

ဆူး

ေကာင္းကင္ကေတာ့ ျပာျမဲပါပဲ
တိမ္ေတြကသာ ေရြ႔လွ်ားေနတာ
ျပာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေပၚမွာ ငါပ်ံသန္းဖို႔
ျဖန္႔ခဲ့တာက အေတာင္ပံမဟုတ္ဖူး
ပြင့္ဖတ္ကိုေတြ ငါဆက္ခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ ပန္းတစ္ပြင့္ေတာ့ ျဖစ္မလာဘူး
ဆူးေတြကို ေရတြက္ျပီးတန္ဖိုးျဖတ္တယ္
ရနံ႔ ဆိုတဲ့ဘာသာရပ္ကို ငါမတတ္ခဲ့ဘူး
ၾကယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြေၾကြက်တိုင္း
ငါလုိက္ရွာတယ္
ငါဆိုတာလဲ လင္းလက္ခ်င္ခဲ့လို႔
ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ကို ငါႏွစ္သက္တယ္
ဆူးထက္ထက္နဲ႔ေပါ့
မေၾကာက္တတ္ခဲ့တာ
ဆြတ္ခူးမဲ့ ငါ့လက္ေတြက မမာပါဘူး
ဆူးေတြထက္ေပါ့
ဒါေပမယ့္
ပန္းထြက္မဲ့ ေသြးေတြကေတာ့
ႏွင္းဆီမက္ေလာက္ေအာင္ ရဲရဲေတာက္တယ္ ။  ။

ညတစ္ခုရဲ ႔ ေလွာင္ရီသံ

ႏွလံုးသားကို ခက္နက္နက္
တူးဆြစရာ မလုိဘူး
မင္း အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔တင္
တံခါးအထပ္ထပ္ ပြင့္ခဲ့ျပီပဲ

ငါ့ႏွလံုးသားကေတာ့ တစ္ထြာ မျပည့္ပါဘူး
မင္းကို ခ်စ္တာ
ပင္လယ္ထက ္ေပေပါင္းမ်ားစြာ
နက္ရွိဳင္းခဲ့တယ္

ငါ့နံရုိးကို ရုိက္ခ်ိဳး မင္းလိုခ်င္ရင္
ငါေပးမယ္
ငါ့ အသည္းကို ထုတ္လို႔ေပါ့

ငါ့ရင္ဘတ္ရဲ႔ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္မွာ
ငါ့နွလံုးသားက တိတ္ဆိတ္ ငိုရွိဳက္ေနတယ္
မင္းကို မေတြ႔တဲ့စကၠန္႔တုိင္းေပါ့

မေန႔ညက တိမ္ေတြငိုခ်တယ္
မင္းကို လြမ္းတာရူးမတတ္ပဲ
ႏွလံုးသားမွာ နံပါတ္ရွိတယ္
ေလလိွဳင္း တစ္ခုအတြက္
လက္မွတ္မရွိဘူး

ငါ့မ်က္လံုးေတြ မိွတ္ထားပါတယ္
ဒါေပမယ့္ငါ အိပ္ေရးပ်က္တယ္ ။

အလြမ္း

မသပ္ရပ္ တဲ့ငါ့လက္ေတြနဲ႔
မင္းပံုရိပ္ ကုိထုဆစ္
ငါ့ႏွလံုးသားကို ႏုသစ္ေစခဲ့တယ္
ငါ့ေက်ာင္းစာအုပ္မွာ
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သလို
ငါ့ႏွလုံးသား ကို
နင့္အခ်စ္ေတြနဲ႔ ဖူးပြင့္ေစခဲ့တာပဲ
နင္ကိုးကြယ္တဲ့ ကၾံကမၼာဆိုတာက
ငါ့ကို အစိမ္းလိုက္၀ါးၿမိဳသြားတယ္
ဆြံ ႔အ ေနတဲ့ ငါ့ႏွဳတ္ခမ္းအစံုက
နင့္နာမည္ကို ေခၚေနတုန္းပဲ
ငါ့ႏွလံုးသားထဲက မျပီးဆံုးေသးတဲ့
ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္မွာ
နင့္အျပံဳးေတြ လစ္လပ္ေနတယ္
ေျခာက္ေသြ႔ခဲ့တဲ့ ငါ့မ်က္၀န္းေတြေတာင္
စုိစြတ္ တက္လာျပီ
နင္မွီ ဖူးတဲ့ ငါ့ပခံုးေတြက
နင့္ေခါင္းေလး ကိုတမ္းတေနတယ္
နင္ခို၀င္ဖူးတဲ့ ငါ့ရင္ခြင္က
အရာရာလစ္ဟာေနတယ္
ခ်စ္ျခင္းအတြက္ငါ စစ္မခင္းဖူးခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမယ့္
မ်က္၀န္းေကာင္းကင္က မိုးေတြထစ္ခ်ဳန္း
ငါ့လက္သန္းၾကြယ္ကိုခြ်န္
ႏွလံုးေသြးနဲ႔
အလြမ္းဆိုတာကို အႀကိမ္ႀကိမ္
စာလံုးေပါင္းခဲ့ၿပီးၿပီ ........။ ။

ေျပာက္ဆံုးသြားေသာ ေန႔စြဲမ်ား

အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေျပာင္း
အတိတ္တစ္ခု ရဲ႔ ေန႔စြဲေဟာင္း က ငါ့ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္
  ျငိမ္သက္စြာ တိတ္ဆိတ္
  လ တစ္စင္းရဲ႔ အလင္းေရာင္က
အေမွာင္ထုကို မေဖာက္ႏိုင္ ေတာ့ဘူးေလ
စကၠန္႔တံေတြကို ၾကည့္ ငါေရတြက္ႏိုင္တာ
ဘာမွ မရွိခဲ့ဘူး
လမ္းတစ္ခုကို ငါေလွ်ာက္
ငါ့အိမ္က ေလွကားေတြက ပိုရွည္လာတယ္
မ်က္စိကို ခဏမွိတ္ ငါ့ဦးေႏွာက္ကို
ခဏ အက်ည္းခ်ထားလိုက္အုန္းမယ္
ေလႏွင္ရာ စီးေမွ်ာ ငါဆိုတာလဲ လြင့္ေမွ်ာသြားခ်င္မိတယ္
မနက္ ျဖန္ဆိုတာေတြက
မေန႔က ဆိုျပီးျဖစ္လာတယ္
အနာဂတ္ ဆုိတဲ့ တစ္ခ်ိန္က စကားလံုးေတြက
အတိတ္လို႔ အမည္ခံျပီး ျပန္မေကာက္ႏိုင္ေအာင္
ေနာက္မွာ က်န္ေနခဲ့တာပဲ
ခဏေလာက္ေပါ့
မိွဳတက္ေနတဲ့ ေန႔ရက္ေတြနား
ျဖတ္သြားခ်င္မိတယ္
အခြင့္ဆိုတာမရွိေတာ့
စီးေမွ်ာေနတဲ့ ေနစြဲေတြၾကား
ဒရြတ္တိုက္ ဆြဲပါသြားတယ္
ငါဟာ ရဲရင့္မွဳရဲ႔ စစ္သည္ေတာ္တစ္ပါး
ငါ စစ္ခင္းခဲ့တာ ငါ့မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ပါ။

ည

 မဲေမွာင္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္တခ်ိဳ႔က

နက္ေမွာင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ ကုိဖံုးအုပ္ထားသလိုု

ငါ့ညရဲ႔ေကာင္းကင္မွာေတာ့

မေတာက္ပတဲ့ ၾကယ္ပြင္  ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္လု႔ိ

ညဆိုတဲ့ေျခာက္ကပ္ မဲေမွာင္ေနတဲ့ အရာတစ္ခုက

ငါ့မ်က္၀န္းတစ္စံုကုိ ေမွးမိွန္ေစတယ္

ေဆြးေျမ႔ေနတဲ့ အ၀တ္တစ္ခုလို

ငါ့ အေတြးေတြက ဆုပ္ကိုင္လိုက္တိုင္းဆုတ္ျပဲသြားခဲ့

နာရီတစ္လံုးရဲ႔ စက္သံေတြကို

ငါ့ ရင္ခုန္သံေတြက သံေယာင္လိုက္ေနေလရဲ႔ ႔

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ငါ့ေ၀ဒနာေတြက

ညနဲ႔ ေပါင္းျပီး နက္နက္လာတယ္

ငါကေတာ့ ခံစားခ်က္ဆိုတာေတြကို ေရနဲ႔ေရာျပီး

ၿမိဳခ်လိုက္ရဲ ႔

အျပံဳးတစ္ခုက ငါ့မ်က္နွာမွာ ၀ုိးတ၀ါး

ငါ မၾကားခ်င္ဆံုး အသံတစ္ခုက ငါ့နားထဲမွာ

ကို႔ယို႔ ကားယား

တိုးလို႔၀င္ခဲ့.....

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ညတစ္ခုရဲ ႔၀ါး ၿမိဳ ျခင္းေအာက္မွာ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိတာေတြက အခိုးေငြ႔ေတြလို

လြင့္ေမွ်ာသြားတယ္....။

                                                                        ေန

                                                                          6.7.2010

Lan Kyone Yin Pyaw Pay Par ( Music Video)

This video was make with one of my favourite song that "Lan Kyone Yin Pyaw Pay Par"!

ငါ

အတိတ္ေတြကို
ဥပကၡာေလာင္းၿပီး ေျမဖုိ႔ ၊
ပစၥဳပန္ကို
အျပံဳးအတုေတြနဲ႔ ေဆးျခယ္၊
အနာဂတ္ဆိုတဲ့
ေတာကုိအခုထိ ခုတ္ထြင္ေနရတုန္း..။

ယံုၾကည္မႈေတြကို
ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ထုတ္ေရာင္း၊
စာနာမႈေတြကို
ဓါတ္ဆီေလာင္းၿပီးမီးရိႈ ႔၊
ငါ့မွာအခုေတာ့
ဥပကၡာေတြ တေပြ႔တစ္ပိုက္နဲ႔.......။


                                              Nay

အေ၀းေရာက ္တမ္းခ်င္း

ေႏြျပာျပာ ကို ယက္ခတ္ရင္း
လတစ္စင္းေပၚတက္ ၾကည့္မိတယ္
ဟုိမွာမဟုတ္လား ငါဖြားရာေျမ
နယ္ေျမနိမိတ္ ေတြက ကာဆီးထားၾက
တစ္ေယာက္လား
ႏွစ္ေယာက္လား
ငါ့ကိုသတိရေနမယ္
မင္းလား သူလား ငါ့ကိုေမ့ခ်င္ေမ့ေန ၾကမယ္
အတူၾကီးျပင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကို
တမ္းတမိတယ္
ျပန္ခ်င္ေပမယ့္ လူဆိုတာမွာ အေတာင္မပါျပန္ဘူး။


                                                    ေန

ဘ၀ ေလွငယ္

လိုရာကို စီးဆင္း ျမစ္ၾကီးတစ္စင္း
ေရအလွ်င္းတို႔က
ဘယ္အခါမွ ျမင့္ရာကိုမစီး
ဘ၀ဆိုတဲ့
ေလွငယ္အထက္မွာ
ဆန္ခတ္ ေလွာ္စရာ အင္အားမရွိလွ်င္
တက္ကို အသာခ် လက္ပိုက္လို႔သာ
ေမွ်ာလိုက္ပါေတာ့။

                                                     ေန

အပင္တစ္ခုရဲ႔ ဒ႑ာရီ

အပင္ထက္က ကိုင္းေတြလို

ငါတို႔အခ်စ္ေတြရွင္သန္ဖူးတယ္...၊.

အပင္ထက္က ရြက္သစ္ေတြလို

ငါတု႔ိ အျပံဳးေတြ တူညီဖူးတယ္.....၊

ပင္ျမင့္ထက္ ကပန္းေတြလို

ငါတို႔ အနမ္းေတြပြင့္ဖူး ခဲ့ဖူးတယ္....၊

အခုေတာ့လဲ ေၾကြက်လို႔ ေျမခတဲ့သစ္ရြက္ေတြလို

ငါ့တစ္ေယာက္ထဲ အလြမ္းေတြနဲ႔ ျပန္႔က်ဲလို႔...........။

                                                                 ေန(ကဗ်ာ)

ႏွလံုးသားျပတိုက္

ျမင္ႏိုင္ရင္ ၀င္ၾကည့္ေပါ့ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲ.....၊
လွပတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြလည္းမရွိဘူး.....၊
ရူးေလာက္တဲ့ ကာရန္စာသားေတြလည္းမရွိ္ဘူး...၊
ဒါေပမယ့္ မင္းတစ္ေယာက္အတြက္...
အခ်စ္ေတြနဲ႕ မွဳန္းျခယ္ထားတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုေတာ့ရွိေနေလရဲ႕ ....


                                                                                ေန(the poem)

ေန

ငါကေန တစ္စင္းမို႔
ပူေလာင္ ခ်င္ပူေလာင္မယ္
မင္းဆိုတဲ့လ တစ္စင္းအတြက္
အလင္းေရာင္ေတြေပးေနရတာနဲ႔ တင္ေက်နပ္ေနတတ္ သူပါ...

                                                                  Nay

The things that stay on (က်န္ရွိေနေသာ အရာမ်ား)

 

အခ်စ္ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး
ဒါေပမယ့္ ႏွလံုးသားဆိုတာေတာ့ရွိေသးတယ္..၊

အနမ္းဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး
ဒါေပမယ့္ ႏွဳတ္ခမ္းပါး ေတြေတာ့ရွိေနဆဲပဲ...၊

ၾကည္နႈးမႈ ဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး
ဒါေပမယ့္ အျပံဳးေတြေတာ့ ရွိေနဆဲပဲ....၊

အလြမ္းဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး
ဒါေပမယ့္ သတိရမႈေတြေတာ့ ရွိေနေသးတယ္....။

 

                                                        Nay(the poem)

I will!

The streams are flowing into the river , the rivers are flowing into the ocean!
I will become to flow into your hearts!

                                               Nay