အချစ်တဲ့လား..

လေထုထဲမှာ ပျောက်ကွယ်၊ 

တမြည့်မြည့်နဲ့ အရောင်ပြယ်လွင့်သွားတဲ့ 

ပန်းချီတစ်ချပ်လို

နှမြောသတကြီးစွာ...၊

အတိတ်က တဆစ်ဆစ်နဲ့ 

လည်ချောင်းတစ်လျှောက် ... 

ကိုက်ခဲနေလေရဲ့ ...၊

အရာရာ သုညလိုဖြစ်နေတဲ့ ကမ္ဘာ...၊

ပိုးစုန်းကြူးလိုပဲ ... အမှောင်ညမှာ 

တောင်ပံခတ်ထွက်ခွာသွားလေတဲ့ ...

ကျောပြင်လေးကိုငေးရင်းကြည့်ကာ၊ 

နှုတ်က တမြည် မြည်ပါပဲ၊ 

နေရစ်ခဲ့လေစေပြီပေါ့ ကလေးရယ်...။

နေ