အချစ်တဲ့လား..
လေထုထဲမှာ ပျောက်ကွယ်၊
တမြည့်မြည့်နဲ့ အရောင်ပြယ်လွင့်သွားတဲ့
ပန်းချီတစ်ချပ်လို
နှမြောသတကြီးစွာ...၊
အတိတ်က တဆစ်ဆစ်နဲ့
လည်ချောင်းတစ်လျှောက် ...
ကိုက်ခဲနေလေရဲ့ ...၊
အရာရာ သုညလိုဖြစ်နေတဲ့ ကမ္ဘာ...၊
ပိုးစုန်းကြူးလိုပဲ ... အမှောင်ညမှာ
တောင်ပံခတ်ထွက်ခွာသွားလေတဲ့ ...
ကျောပြင်လေးကိုငေးရင်းကြည့်ကာ၊
နှုတ်က တမြည် မြည်ပါပဲ၊
နေရစ်ခဲ့လေစေပြီပေါ့ ကလေးရယ်...။
နေ
No comments:
Post a Comment