တစ္ခါက

တစ္ခ်ိဳ ႔ ညေတြက ေမွာင္လြန္းတယ္
ေယာင္ယမ္း တိတ္ဆိတ္ မလင္းတတ္ သလိုပဲ ၊
မကာခ် ႏိုင္တဲ့ တံခါးရြက္ၾကားမွာ
ေလ၀င္ခ်က္ေတြ ရွိေနခဲ့ရဲ ႔

ဇာတ္သိမ္းခန္းက ကြာဟလြန္းတယ္
ငါ့လက္ေတြက တစ္စံုတစ္ရာကို ေရးဆြဲေနတုန္း ၊
မုိးစက္ေတြသာ ျပာက်သြားတယ္
ငါ့ေျခလွမ္းေတြက ဇြဲေကာင္းေနတုန္း

ႀကိတ္မွိတ္ပိတ္ပစ္
ငါကုိယ္တုိင္ပဲ သိမ္းခဲ့တဲ့ ဇာတ္က
ငါ့အိမ္မက္ေတြ ကို ေျခာက္လွန္႔
တစ္ခါတစ္ခါ မီးတစ္ပြင့္လုိ
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေတာက္ျပေနတုန္း ၊

ေျခာက္ေသြ ႔ ေနတဲ့ ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေတြ ရွိမယ္
မခမ္းေျခာက္ႏိုင္တဲ့ မုိးေရစက္ေတြရွိတယ္
ထံုးစံအတိုင္း တစ္ခါတစ္ခါမွ လင္းတဲ့
မီးမလာတဲ့ ညေတြႀကီးရယ္ ၊

ငါျဖဲပစ္ခဲ့တဲ့ အတိတ္စာမ်က္ႏွာေတြ
အခုိးအေငြ႔ အျဖစ္ေပ်ာက္ကြယ္
ဒါေတာင္ စာအုပ္ထဲက အနားစေတြက
အရာရာကိုျပန္ကာလွန္ကာ
 ေျပာျပေနတုန္း.....။ ။

အင်းယားသို့

တစ်ယောက်ထဲလည်း

ထပ်တစ်လဲလဲ လေပြည်တွေအနား

အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ငါနားခဲ့တဲ့ အင်းယား ။ ။

သူငယ်ချင်းတွေနဲ့

ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်

ခုံ ရရင် ဂီတာခေါက် ငါတို့

သံစဉ်တွေ  လွင့်ပျံခဲ့တဲ့အင်းယား ။ ။

ဘယ်တော့မှ ရှာမရတော့မဲ့

ကောင်မလေးတစ် ယောက်ရဲ့

ချိုမြိန်ခဲ့တဲ့ နှုတ်ခမ်းပါး

မင်းလောက်မလှပါဘူး အင်းယား ။  ။

မိုးစက်တွေ ကြွေခဲ့တယ်

နွေညနေ လေပြည်တွေ ဝေ့ခဲ့တယ်

ဆောင်းနှင်းတွေကြား ဝိုးတစ်ဝါး

ငါ့ခြေလှမ်းတွေ မင်းဘေးနား

မပြတ်ခဲ့ပါဘူး အင်းယား ။  ။

ငါတို့ အနမ်းတွေဝေခဲ့တယ်

ငါတို့ နှုတ်ခမ်းတွေ…

ငါတို့ အချမ်းပြေ ထွေးပွေ့မှုတွေ

မင်း ပြုံးပြုံးကြီး ခိုးကြည့်ခဲ့တာ ငါသိပါတယ်

အင်းယား ။ ။

ငါတို့ ခဲတွေနဲ့ ပလုံ ခနဲ

မင်းဆီကို ပစ်ခဲ့ကြတယ်

မင်းကတော့ အပြုံးမပျက်ပါဘူး အင်းယား ။ ။

မင်းနံဘေးက မြက်ခင်းမှာ

လဲလျှောင်းရင်း ကြယ်တွေကို

ကောင်းကောင်း ငေးခဲ့တဲ့ မေ့မရတဲ့ညတွေ

ရှိခဲ့ တယ် အင်းယား ။ ။

အခုတော့ မင်းကိုထားလို့

ငါ့တို့ အားလုံး တစ်နေရာစီခြား

မင်းကော ငါ့ကို လွမ်းနေမှာ လား အင်းယား ။ ။

ငါတို့ထဲက တစ်ယောက်ယောက်

မင်းဆီကို ရောက်ခဲ့ရင်

ငါ့ကိုပြန်ပြောနိုင်အောင်

မင်းလဲ ခုံတွေမှာ လက်ဆော့ကာ

ငါ့ကို သတိရကြောင်း ရေးပေးပါလား အင်းယား ရာ ။ ။

နေ

(လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၀ နှစ်သောအချိန်ကာလ၊ ပြည်ပမှာရေးခဲ့တဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်)

အခုတော့ အင်းယားမှာခုံတွေမရှိတော့ပါဘူး။ 

အပင်အိုရဲ့ နွေညိုညိုပြဇာတ်

နံရံပေါ်က အလှတွေပျောက်ကွယ်

ခွေးတစ်ကောင်ရဲ့ ဟောင်နေသံတောင်

လှောင်ရီသံလား ရက်စက်တယ် …..၊

ဟန်ဆောင်ထားတဲ့ အပြုံးတွေကွာကျ

အငြိုးမုန်တိုင်းတွေ လာသမျှ

ကောင်းကင်ကြီးကငိုချ

တိမ်တွေပြိုကျ

ငါ့မှာ ငိုပြစရာမျက်ရည်တောင် မရှိခဲ့ဘူး….၊

လိုက်ကောက်ဖို့မလောက်တော့ဘူး ၊

သိရဲ့နဲ့ရူးခဲ့တဲ့

ညဆိုတာတွေကို…. 

အဆုံးမသတ်တတ်တော့၊

ရက်စက်တတ်တဲ့ မိုးစက်က

ခိုးထွက်တဲ့ ငါ့မျက်ရည်တွေကို

နင်းချေ ၊

အဆုံးသတ်မလှတဲ့

ဒဏ္ဍာရီ အတွက်

လူတကာရဲ့ ဟာသဆန်ဆန်

ပြဇာတ်တွေ ၊

ငါ့ကိုယ်ငါပဲပြန်နင်းချေ

ရာသီတိုင်းက ငါ့အတွက်တော့ 

နွေတွေကြီးပဲ ၊

ကျို့တို့ ကျဲတဲ ကြွေစရာ

တစ်ခြမ်းမှမရှိပဲ

ငါ့အကိုင်းတွေ ငါချိုးချ

မြို့ ပြရဲ့ ညတွေက

ခြောက်ချားမှုနဲ့ လှောင်ရီနေကြတယ် ။  ။

                                                          နေ

လှေတစ်စင်းရဲ့ မီးထွန်းချိန်

ပျော်ရွှင်မှုတွေကိုခွာချ

ငါ့ညတွေမှာ လိုက်ကာမရှိခဲ့ဘူး ၊

ကြယ်တစ်ပွင့်ရဲ့ စကားတွေကို 

ဘာသာမပြန်တတ်ခဲ့တော့...

ကောင်းကင်ဆိုတာ ငါ့အတွက်

ဝေးနေတုန်းပဲ ၊

ပင်လယ်စပ်နားရောက်တာတောင်

ချောင်းကို မခွဲနိုင်သေးတဲ့ ငါးတစ်ကောင်လို

ငါ့အသိဉာဏ်တွေကိုက... 

တုံးလွန်းတယ် ၊

သဲမှုန်ဟန်ဆောင်ထားတဲ့

ငါ့အတ္တတွေကို ခြေအစုံနဲ့ နင်းချေ...

အဝေးဆုံးကို ထွက်သွားကြ ၊

ပထမဆုံးဆိုတဲ့ 

ဆေးလိပ်တစ်လိပ်ကို ငါ မီးညှိချိန်

လောင်ကျွမ်းသွားတာက

တစ်ဘဝလုံးပဲ . . . ။    ။

                                                             

ရွိေနမယ္

ငါ့အေတြးေတြ ကို ဆြဲဆန္႔
မသပ္ရပ္ တဲ့သေဘာမ်ိဳး  ၊
ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ႔ ေက်ာရုိးထက္
ငါ့အလြမ္းရဲ႔ အေငြ ႔အသက္ေတြက ရွည္လွ်ားတယ္၊

မ်က္လံုးေတြကို လုိက္ကာခ် လိုက္တိုင္း
ေပၚေပၚလာတဲ့ နင့္အျပံဳးေတြ
ငါ့အျမင္ေတြ အေငြ ႔ ပ်ံသြားေအာင္
ေဆးေၾကာပစ္ေတာင္ က်န္ေနေသးမယ္ ၊

၀င္သက္နဲ႔ ထြက္သက္ၾကား
ဗ်ာမ်ား ေနတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားက
အသိဥာဏ္ေတြ အဆက္ျဖတ္
ငါ့ေသြးေတြထဲက
နင့္ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ မပစ္ႏုိင္ေတာ့ ၊

အတိတ္ဆိုတဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြကိုပိတ္ ၊
ငါမပါတဲ့ နင့္ရဲ ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ဆိုတဲ့ ျပဇာတ္ တစ္ခုကို
ငါၾကိတ္မွိတ္ ထိုင္ၾကည့္လို႔ ၊
ငါ့ႏွလံုးသား တစ္ခုလံုး
အလြမ္းဆိုတဲ့ ျခေတြစားသြားတဲ့ အထိ
ငါရွိေနမယ္.............။

                                                       ေန

လတစ္စင္း သို႔

အျပံဳးေတြျပန္ေကာက္ဖို႔

ငါ့လက္ေတြ စြံ ႔အ လို႔

အေနာက္ကို ျပန္သြားဖို႔

 ငါ့ေျခေထာက္ေတြက ခ်ိန္းတပ္ခတ္ထားသလို

မုိးဘယ္ေလာက္ ရြာရြာ ဒီလမ္းေတြက

ေျခာက္ကပ္ လာတယ္

မင္းရွိတဲ့ ဟုိတစ္ေနရာ

တစ္ခါက အခ်ိန္ေတြေ၀ျဖာ

စိမ္းလန္းဖူး တာေတြေျပာက္ရွ

ငါ့ မ်က္လံုးေတြ ထဲမွာ

အရာရာ ညေတြၾကီးပဲ

အိမ္မက္ေတြထဲ

အတိတ္ေတြနဲ႔ လိုက္တမ္းေျပးတိုင္း

ေန႔ဘက္ေတြေတာင္ ယမ္းေယာင္တမ္းတ

ငါ့ ညေတြ က အျမဲလိုလိုေမွာင္ေနခဲ့တာ

လဆိုတာ မရွိေတာ့ အေမွာင္အတိေပါ့

ငါ လိုက္ရွာ

မိုးေျမအဆံုး ကမၻာတံုးတဲ့အထိ

ငါ့ဟစ္ေၾကြးမွဳက

ေတာင္းပန္သံ

ေၾကာက္ကန္ကန္ျပီး

ျပန္ထြက္လာတယ္

"ဒီမွာေလာက မင္းဖြတ္ထားခဲ့တဲ့

ငါ ့လေလး ျပန္ေပးကြာ " တဲ့။  ။

ေမာ္ဒန္မ်ား အေၾကာင္း

ေလးလံုးေတာင္ မစပ္တတ္ပဲ
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ ၊
ဘ၀ဆိုတာကို အသစ္သစ္ပဲတပ္ခဲ့ေတာ့
မ်က္ႏွာဆိုတာေတာင္မရွိေတာ့ဘူး  ။


ဘာမွန္းမသိတဲ့ တစ္ညမွာ
မီးခိုးေတြ စာရြက္ထဲထည့္မိလို႔
ငါျဖစ္ခဲ့တာက ကဗ်ာဆရာ ၊
ဘ၀တူအရင္းအခ်ာေတြကို ေခၚလာ၊
ေလွခါးထစ္ေတြကို ရုိက္ခ်ိဳး
မနက္ဆိုတဲ့ ထမင္းအိုးဖို႔  ..။


ဆက္လုပ္ကြာတဲ့
ေဒါင္လိုက္အလွ်ားလိုက္
ေခ်ာက္ကမ္းပါးကို ႏွဳိက္လိုက္ေတာ့
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္က အျမီွးတုတ္လို႔
ျပီးသြားတယ္ ။


သူကေတာ့ အစ္ကုိၾကီး
ၾကက္ေတာင္စီးကို ျပင္စီး ၊
ဟုိလွဳပ္ဒီလွဳပ္
အမယ္ လက္ေတာင္မဟုတ္
လူပါလွဳပ္လို႔ ၊
သြားတုိက္ေဆးေတာင္ မွင္ေရာျပီးသုတ္
ေဆးမေလာက္လို႔တဲ့ေလ  ။


အႏွီး ေမ်ာက္စုတ္က
ျပီး အေျခာက္ရုပ္နဲ႔
လက္ေကာက္ ကတ္သုတ္
ေဆးအေျခာက္မွဳတ္ေတာ့
အနီ အျပာ အ၀ါ ၊
ေဆးေတြအထပ္ထပ္
ေဘးကို ကပ္ရပ္
နာမည္ေတာင္ တပ္လိုက္ေသးတယ္
ဘာတဲ့ ပန္းခ်ီ လူကေ၀ရီ ၊


ဟုတ္ပါတယ္ တကယ္ေတာ့
ေမာ္ဒန္ဆိုတာ
ေဒၚလာမဆန္တဲ့
လူတန္းစားတစ္ရပ္ရဲ႔
စီးထြက္တဲ့
အသက္ရွဳခ်က္ေတြ.... ။   ။




                                                        ေန
                                                         21.Aug.2010

ဆူး

ေကာင္းကင္ကေတာ့ ျပာျမဲပါပဲ
တိမ္ေတြကသာ ေရြ႔လွ်ားေနတာ
ျပာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေပၚမွာ ငါပ်ံသန္းဖို႔
ျဖန္႔ခဲ့တာက အေတာင္ပံမဟုတ္ဖူး
ပြင့္ဖတ္ကိုေတြ ငါဆက္ခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ ပန္းတစ္ပြင့္ေတာ့ ျဖစ္မလာဘူး
ဆူးေတြကို ေရတြက္ျပီးတန္ဖိုးျဖတ္တယ္
ရနံ႔ ဆိုတဲ့ဘာသာရပ္ကို ငါမတတ္ခဲ့ဘူး
ၾကယ္ဆိုတဲ့ အရာေတြေၾကြက်တိုင္း
ငါလုိက္ရွာတယ္
ငါဆိုတာလဲ လင္းလက္ခ်င္ခဲ့လို႔
ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ကို ငါႏွစ္သက္တယ္
ဆူးထက္ထက္နဲ႔ေပါ့
မေၾကာက္တတ္ခဲ့တာ
ဆြတ္ခူးမဲ့ ငါ့လက္ေတြက မမာပါဘူး
ဆူးေတြထက္ေပါ့
ဒါေပမယ့္
ပန္းထြက္မဲ့ ေသြးေတြကေတာ့
ႏွင္းဆီမက္ေလာက္ေအာင္ ရဲရဲေတာက္တယ္ ။  ။

ညတစ္ခုရဲ ႔ ေလွာင္ရီသံ

ႏွလံုးသားကို ခက္နက္နက္
တူးဆြစရာ မလုိဘူး
မင္း အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔တင္
တံခါးအထပ္ထပ္ ပြင့္ခဲ့ျပီပဲ

ငါ့ႏွလံုးသားကေတာ့ တစ္ထြာ မျပည့္ပါဘူး
မင္းကို ခ်စ္တာ
ပင္လယ္ထက ္ေပေပါင္းမ်ားစြာ
နက္ရွိဳင္းခဲ့တယ္

ငါ့နံရုိးကို ရုိက္ခ်ိဳး မင္းလိုခ်င္ရင္
ငါေပးမယ္
ငါ့ အသည္းကို ထုတ္လို႔ေပါ့

ငါ့ရင္ဘတ္ရဲ႔ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္မွာ
ငါ့နွလံုးသားက တိတ္ဆိတ္ ငိုရွိဳက္ေနတယ္
မင္းကို မေတြ႔တဲ့စကၠန္႔တုိင္းေပါ့

မေန႔ညက တိမ္ေတြငိုခ်တယ္
မင္းကို လြမ္းတာရူးမတတ္ပဲ
ႏွလံုးသားမွာ နံပါတ္ရွိတယ္
ေလလိွဳင္း တစ္ခုအတြက္
လက္မွတ္မရွိဘူး

ငါ့မ်က္လံုးေတြ မိွတ္ထားပါတယ္
ဒါေပမယ့္ငါ အိပ္ေရးပ်က္တယ္ ။